شاید خیلی هااین جمله رو بارها از من شنیده باشید((شکیبا باشید))،الان لازم دونستم خاطره ای که با این جمله داشتم رو بیان کنم. ماجرا بر میگرده به سال 94.از 26 شهریور کلاس های دانشگاه شروع شد و من هم مثل شاگرد زرنگا سروقت کلاس میرفتم،البته کلاس ها به صورت آنلاين بود،دوستانم همیشه منو می دیدن میگفتند اونقدردرگیر فضای مجازی شدی که دیگه فضای مجازی چسبیده بهت ولت نمیکنه حالا هم که کلاسات شده مجازی،یهو خودت مجازی نشی وهمه میزدیم زیر خنده. خلاصه اولین کلاس با مدیر گروه بود ، دکتر بعد کلی سلام واحوالپرسی ومعرفی  گفتند که دستیارشون آقای محترمب هستند که عازم کربلا شده اند وهفته بعد در کلاس هستند وما باید مشکلات کلاس و…رو با ایشون در میان بگذاریم. سرتون درد نیارم هفته بعد سر همین کلاس چشممان به جمال ایشون روشن شد،ما هم به خیال اینکه دیگه بله ایشون دستیار هستند هر مطلبی بود بهشون میگفتیم و سوال می کردیم و….اما یا پاسخگو نبودند وعکس العملی نبود وخود استاد وارد میدان عمل می شد ویا یک پاسخ داشتند شکیبا باشید. این جمله وقتی که صدای استاد قطع می شد یا از کلاس خارج می شدند مثل پتکی می خورد تو سر ما ، از طرفی علاوه بر اینکه ضد شکیبایی ما بود،با عث می شد مثل ای خدا بهبود پایتخت عمل کنیم وحس سر کوباندن به دیوار بهمون دست بده. شکیبایی ایشون در حد اعلا بود،چون که کلا انقدرشکیبا که چه عرض کنم کلا بی خیال مسولیتی بودند که داشتند مجحدا عازم کربلا شدند وبعدش هم ده روز با بیماری که سوغات آورده بودند به استراحت رفتند وما همچنان شکیبا بودیم تا ایشون بیایند وپاسخگوی سوالات ما باشند. البته خود استاد کم مقصر نبودند چون شکیبایی شون در قبال ایشون در حد فوق تصور بود. خلاصه گذشت وایشون چند جلسه آخر هم محفل کلاس را نورانی کردند.اما من تصمیم گرفته بودم یک واکنشی داشته باشم در قبال جمله ی شکیبا باشید ایشون.تا این که سر یک جلسه کلاس کلا مشکل دار شد وکسی من جمله دستیار محترم پاسخگو نبود، تا اینکه دیگر داد دوستان در اومد و….ایشون وارد عمل شدند وگفتند لطفا شکیبا باشید ومن دیگر دل را به دریا زدم و گفتم انقدر شکیبا شدیم که مرحوم خسرو شکیبایی کم اورد… واین جمله شد نقل محفل همکلاسی ها در طول دو سال… واکنون من خودم این جمله را همیشه به کار می برم،البته هروقت می گویم در دل به خودم می گویم ، بقیه که شکیبایی به خرج می دهند،من هم باید به وظیفه ام درست عمل بکنم تا شاهد به لرز آوردن مرحوم شکیبایی در قبر نباشم.